Zogenaamde “egoïstische” koffiekan

Koffie, die afkomstig is uit de Levant of het Morgenland, maakte in de 17de eeuw zijn opwachting in Frankrijk. Lange tijd werd koffie op de Turkse manier bereid, namelijk door het water te koken, de koffie er doorheen te mengen en het geheel in één recipiënt op te dienen. Om de koffie warm te houden, werd er een komfoor onder de voet gezet.
De kleine koffiekan is een egoïstisch model, want ze kan slechts koffie voor één enkele persoon bevatten.
Deze kan heeft een zogenaamde “maraboevorm” (Turkse koffiepot), met andere woorden ze staat niet op een voet, heeft een lichaam dat onderaan zeer bol is en een vlakke bodem. Ze is voorzien van een uitgesneden schenktuit en een geprofileerde rand. Aan de linkerkant dient een geprofileerde schijf als aanhechtingspunt voor een cilindervormige mof waarin een zijdelings handvat van gedraaid hout is geschroefd om te vermijden dat men zich bij het schenken verbrandt. Het oppervlak heeft een effen versiering. Het deksel is op een scharnier aangebracht, met een gekrulde duimdrukker, en voorzien van een schenktuitafdekking en een kleine grijpknop.

René Pierre Ferrier werkte vanaf 1769 in Les Gobelins onder Claude Bourdillat. Hij verwierf de meestertitel en liet zijn meesterteken insculpteren op 13 december 1775.

Zilver en hout.
h 9 cm, Ø 7,5 cm, 152 g.
Herkomst: 1985, Aankoop door het Ministerie van de Franse Gemeenschap.
Inv. nr. sda 495.

Merken: onder het voetstuk
1. Charge: gekroonde A voor Parijs 1780-1782.
2. Maison commune: gekroonde letter R voor 1780-81.
3. Meesterteken: gekroonde lelie, twee greinen, RPF, een haan.
            op het deksel
4. Décharge: een gehelmd hoofd in linkerprofiel.

Het stuk is momenteel bewaard in het niet-toegankelijk bestand van het museum.