Strooilepel

Onder het Ancien Régime kende de suikermarkt een sterke groei. Dit ingrediënt werd onder twee vormen gebruikt: als klontjes om thee, koffie of chocolademelk te zoeten of tot poeder vermalen voor gerechten. Tot in het midden van de 18de eeuw werd suiker als een specerij beschouwd en doorgaans geserveerd met behulp van een strooier. Deze zuilvormige strooier werd op het middenstuk van de tafelversiering gezet en bleef daar de hele maaltijd lang staan. Vanaf het midden van de eeuw werd de voorkeur gegeven aan een pot met een deksel en een strooilepel, die voornamelijk voor de nagerechten werden gebruikt. Suiker of kaneel werden rechtstreeks op de compotes of de vruchten gestrooid. In het deksel van de recipiënt is een uitsnijding voorzien voor de lepelsteel.

De strooilepel die u hier ziet, is een spatelmodel met biesjes. Zijn cirkelvormig lepelblad heeft een vrij grote diameter en is rijkelijk versierd met opengewerkte rankversieringen die zijn aangebracht rond een draaiend rozet in het midden. De opengewerkte versieringen zijn symmetrisch gestructureerd. Dit minutieuze ajourwerk werd uitgevoerd door fijne vrouwenhanden. Omstreeks het midden van de 18de eeuw deed de figuurzaag haar intrede, waardoor nog fijner werk kon worden geleverd.

Philippe Joseph De Coene verkreeg de meestertitel in Ieper in 1744. Deze edelsmid heeft een uitermate rijke productie van zowel religieus als burgerlijk zilverwerk voortgebracht.

Zilver.
l 19 cm.
Herkomst: 1978, Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda388.

Stempels: aan de onderkant van de lepelsteel.

1., 2. Dubbel kruis van Lotharingen en een wapenschild met een leeuw voor de stad Ieper.
3. Meesterteken: gekroonde DC.
4. Datum: jaartal 58 voor 1758.

Het voorwerp wordt momenteel bewaard in het niet-toegankelijk bestand van het museum.