Reisbestek

Tot in de 17de eeuw bracht een gast die was uitgenodigd om te komen eten altijd zijn eigen zilveren bestek mee. Pas op het einde van de 17de eeuw zette zich geleidelijk de gewoonte door dat de gastheer zelf het vaatwerk en het bestek ter beschikking stelde van zijn genodigden.

Het bestek dat hier wordt getoond, kan uit elkaar worden gehaald en omvat een vork, een lepel en een mes. Het bestaat uit twee delen: het “deel om te gebruiken”, van verguld zilver, en het “deel om vast te nemen”, van beschilderd email op koper en versierd met blauwe, rode en oranje bloemen en met groen gebladerte op een witte achtergrond. De twee delen zijn met elkaar verbonden door middel van een schroefverbinding. Nadat alles uit elkaar is geschroefd, worden de onderdelen opgeborgen in een lederen etui, waarvan het deksel hier ontbreekt, dat versierd is met vergulde vlammotieven aangebracht met een kleine stempelvorm.
De rug van de lepel is versterkt door een “rattenstaartverbinding”, die als naad dient tussen de steel en het ovalen lepelblad. Het mes dat we hier zien, heeft nog een puntig stalen blad, dat vanaf de tweede helft van de 17de eeuw afgerond is. De vork heeft maar drie tanden. Pas vanaf het einde van de 17de eeuw worden dit er vier. Het duurt zelfs tot de 18de eeuw alvorens de vork algemeen wordt gebruikt.

De zilversmid Claude Petit begon op 14-jarige leeftijd als leerling te werken in het atelier van Jérôme Acher. In 1645 verwierf hij de meestertitel in Parijs. In 1680 werd hij toegelaten tot de gemeenschap van zilversmeden van Chambéry. Een ander emailbestek van dezelfde zilversmid bevindt zich in een privé-verzameling.

Verguld zilver, email, koper, staal, leder.
l mes: 15,8 cm, l lepel: 15,9 cm, l vork: 14,9 cm.
Herkomst: 1978, Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda133.

Merken: op de achterkant van het lepelblad.
1. Meesterteken: gedeeltelijk teken met de letter C … afgescheiden door een boom onder een lelie en twee greinen.

Het bestek bevindt zich momenteel in het ovale kabinet.