Plooilepel en -vork

In de 17de eeuw was het nog gebruikelijk om zijn  eigen  bestek mee te nemen – een zogenaamd reisbestek - wanneer men zich verplaatste, zelfs wanneer men op een maaltijd bij vrienden uitgenodigd was. Het was overigens wachten tot het einde van de 17de – begin van de 18de eeuw alvorens het gebruik van de vork werd veralgemeend.

Hier ziet u dus een mooi voorbeeld van dit type bestek bestaande uit een vernuftige plooivork die voorzien is van een  inklapbaar lepelblad. Het bovenste gedeelte van de vork kan worden geplooid, waardoor niet alleen de afmetingen worden verkleind, maar eveneens de drie priktanden worden beschermd. De scharnier van de steel wordt vergrendeld met behulp van een verwijderbaar element dat een vrouwenhoofd voorstelt. Het eironde lepelblad – op de rugzijde voorzien van zes oogjes – wordt op de licht gebogen tanden van de vork bevestigd. Op de binnenkant daarvan is een fruitboeket gegraveerd met daarboven twee vogels die aan het pikken zijn. Het figuurtje aan het uiteinde van de vierhoekige steel kan worden losgeschroefd en verbergt een tandenstoker. Dit soort voorwerpen wordt doorgaans opgeborgen in een lederen etui – dat in dit geval spijtig genoeg niet bewaard is gebleven.

Zilver.
h 18,4 cm, 66 g.
Herkomst: 1978, Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda 142.

Merken: op de achterkant van het lepelblad

1. Stad: gekroonde hand.
2. Datum: gekroonde letter N voor 1623-24.
3. Meesterteken: met naar links lopende vos.
4. Bijgeslagen merk: Gotische letter E: Belgisch invoermerk in gebruik van 1-03-1832 tot 1-07-1869.

De lepel-vork wordt op dit ogenblik tentoongesteld in de bibliotheekkamer.