Paar kandelaars

Na het invallen van de duisternis moest een groot aantal kandelaars er in de 18de eeuw voor zorgen dat de kamers toch enigszins werden verlicht. Bij de gegoede burgers zorgden kaarsen voor de nodige verlichting, terwijl de minder welgestelde mensen zich tevreden moesten stellen met talg, dat een bijzonder kwalijke geur verspreidde. Op feestdagen werden alle salons verlicht, maar op doordeweekse dagen werd er alleen maar een gedeeltelijke verlichting voorzien in de kamer waar de bewoners zich ophielden. De uithoeken van de kamer lagen in het halfduister. De kandelaars waarin de kaarsen werden gezet, konden gemakkelijk van de ene kamer naar de andere worden meegenomen. Bovendien konden ze overal worden neergezet. In die periode waren kaarsen van gebleekte bijenwas heel duur.

Het paar kandelaars dat hier wordt beschreven, staat op een vierkante voet met een gecontourneerde rand die versierd is met voluten. Die voluten zorgen voor een zeer sierlijke overgang van de vierkante voet naar de cirkelvormige beweging van de schacht. Die beweging wordt gevormd door de afwisseling van getorste ribben bestaande uit deelstukken van voluten die met elkaar verbonden zijn door de gladde knop in het midden, en aan de voet van het zgn. ‘zuinigje’ [om stompjes kaars te kunnen opbranden] door schelpen. Het eveneens gecontourneerde druipschaaltje dient om het afdruipende kaarsvet op te vangen.

De zilversmid Guillaume-Gaspard Velez (1716-1769) was van 1746 tot 1769 werkzaam in Luik.

Zilver.
h 25,8 cm, l 13,2 cm, 550 g.
Herkomst: 1984, Verkoop door de Galerie Moderne in Brussel – Aankoop door de Franse Gemeenschap.
Inv. nr. sda473.

Merken: op de rand van de voet
1. Wapen van de prins-bisschop Johan Theodoor van Beieren.
2. Stad: tweekoppige arend met jaartal 1744.
3. Jaarletter: S voor 1762-1763.
4. Meesterteken: gekroonde GV, vijfpuntige ster.

Proefsteek.

Het paar is momenteel bewaard in het niet-toegankelijk bestand van het museum.