Merglepel

Er bestaan lepels met verschillende formaten naargelang van de specifieke toepassing waarvoor ze worden gebruikt. Om het merg uit de mergpijpen te halen, wordt gebruik gemaakt van een merglepel of mergtrekker. De eerste voorbeelden van merglepels vinden we in Groot-Brittannië in de 17de eeuw. Destijds gold mergpijp als een verfijnd gerecht, niet alleen als onontbeerlijk bestanddeel van de pot-au-feu of stoofpot, maar ook gebakken in de oven of geroosterd in de pan.

De hier getoonde merglepel is een smal voorwerp dat uit één stuk is vervaardigd. Hij bestaat uit een korte stang in het midden, waar men de lepel vastgrijpt, die aan elk uiteinde voorzien is van een langwerpig lepelblad met een verschillend formaat. Die formaten, van verschillende lengte en breedte, passen zich aan de grootte van het been aan.  Meestal wijzen de holten die bedoeld zijn om het merg uit de beenderen te halen in dezelfde richting, minder vaak in tegenovergestelde richting.  Volgens de regels van de etiquette  werd de merglepel in Engeland op de tafel gelegd met de opening naar boven, terwijl dit in Frankrijk met de opening naar beneden was. De merglepel was ook een vast bestanddeel van de “nécessaire de voyage”, zodat men hem altijd bij de hand had.

Zilver.
l 22 cm, 42 g.
Herkomst: 1978 Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda162

Merken: op de middenstang

1. Schild met gekroonde leeuw.
2. Gekroonde kraanvogel voor Den Haag.
3. Gekroonde J voor 1780.
4. Meesterteken: GVY Godert van Ysseldijk.

Het stuk zit momenteel in de reserves.