Groentenschaal met deksel en bijbehorend dienblad

Uit de gastronomische literatuur van de 17de en 18de eeuw blijkt dat groenten van eenvoudige garnituur opklimmen tot de rang van volwaardig tussengerecht. De koks gaan immers steeds vaker op zoek naar verfijnd voedsel en naar de echte smaak van de plantaardige voedingswaren. De gegoede klassen stellen vooral primeurgroenten bijzonder op prijs, zoals erwtjes in  april of asperges in januari,…

Om die producten van de moestuin naar een hoger niveau te tillen, maakt in de 18de eeuw de groetenschaal haar opwachting. Het model krijgt zijn vaste vorm aan het einde van de eeuw. De ronde recipiënt, met een vlakke bodem en een deksel, is voorzien van twee oren. Doorgaans wordt hij op een bijbehorende schotel geplaatst. Dit vaatwerk wordt meestal per veelvoud van twee op tafel gezet.

De groentenschaal uit de collectie is bijzonder sober uitgevoerd. Het effen lichaam wordt amper wijder en loopt uit op een verstevigd lipje. Rond de rand van het deksel is een drievoudige lijst met linten aangebracht en het is voorzien van een eikelvormig handvat met een dopje dat op een bedje van afwisselend waterbladeren en lotusbloemen rust. De handvatten aan de zijkant lopen uit op godrons in rozetvorm. De schaal staat op een rond dienblad waarop dezelfde drievoudige lijst met linten is aangebracht.

Antoine Moranges is edelsmid in Parijs rond de eeuwwisseling 18de-19de eeuw.

Verguld zilver.
Groentenschaal: h 16,3 cm, l 26,9 cm / dienblad: ø 27,7 cm.
Herkomst: 1978, Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda093.

Merken:
1. Keurkamermerk: hoofd van Minerva: keurkamermerk voor middelgrote voorwerpen voor Parijs 1809-1819.
2. Gehaltemerk: boze haan en 1: waarborg van zilver van 1ste gehalte in gebruik van 1809 tot 1819.
3. Hoofd van een Griekse vrouw, de letter P.
4. Meesterteken: paardenkop, initialen A.M. en een korenschoof.

De groentenschaal bevindt zich op dit ogenblik in het niet-toegankelijke bestand van het museum.