Eetlepels

Tot in het midden van de 17de eeuw bracht elke disgenoot zijn eigen bestek mee, beschermd in een lederen etui. Nadien verwelkomde de gastheer zijn genodigden aan een rijkelijke tafel en voorzag ieder van hen van een individueel bestek. De eerste bestekken die “in serie” werden vervaardigd in Engeland, waren van hetzelfde model als de zes hier getoonde lepels. De steel loopt uit op een drielobbig, spatelvormig uiteinde dat aan een hoef doet denken, vandaar de benaming pied-de-biche of Trefid. Dit model wordt in het begin van de jaren 1660 geïntroduceerd en verdwijnt van de tafels in het begin van de 18de eeuw.
De individuele lepel had een zeshoekige of cilindervormige steel. Vanaf het oorspronkelijke pied-de-biche model wordt de steel platter, waardoor de lepel makkelijker in de hand ligt. Het lepelblad wordt steeds ovaler, maar blijft wel altijd ondiep.

Dit eerste model van in serie vervaardigde lepels is nog volledig handgemaakt en bestaat uit twee aan elkaar gelaste delen. De steel lijkt door te lopen op de rugzijde van het lepelblad en vormt wat een “rattenstaart” wordt genoemd. Dit versterkt de verbinding tussen de twee delen. In het pied-de-biche model, loopt de rattenstaart door tot in het midden van het lepelblad. Naarmate de stijlen verder evolueren en vooral sinds de bestekken uit één enkel stuk worden gemaakt door middel van de metaalstamptechniek, wordt dit element steeds kleiner en uiteindelijk puur decoratief.

Op de achterkant van het spatelvormige uiteinde zijn de initialen van de eigenaar, LWM, vermeld.

Zilver.
l 20,2 cm.
Herkomst: 1978, Schenking Claude en Juliette D’Allemagne.
Inv. nr. sda390.

Merken: op de rugzijde van de steel
1. Gaande leeuw
2. Gekroonde luipaardkop
3. Gotische jaarletter P
4. Meesterteken: RK, een ster tussen twee punten

De lepels bevinden zich in het niet-toegankelijke bestand van het museum.