Een paar zeegezichten

Op het gelijksvloer van het kasteel bevindt zich een dienstgang die wordt bediend door vijf distributiedeuren en een valse deur in trompe-l’œil geschilderd om de symmetrie te behouden. Deze dienstruimte is ontworpen om te voorkomen dat alle opeenvolgende kamers worden doorkruist. De architect liet deze doorgang bouwen voor de bedienden maar het diende eveneens als kortere weg voor de eigenaren waarbij de twee bredere deuren handig waren voor de mandjurken. In deze gang, altijd omwille van de symmetrie, zijn er twee decoratieve schilderijen met havenzichten.

Tijdens de Verlichting hadden prinsen, geleerden en amateurs interesse in de zee. Dankzij deze rage ontwikkelde de zeeschilderkunst zich en genoot enig succes. De twee marines tonen een denkbeeldig mediterraan landschap met kusten badend in de zon, geïdealiseerde architectuur in de antieke stijl, schepen die de haven binnenvaren of verlaten in een spel van reflecties op het heldere water, en de opening van de horizonlijn naar het oneindige. De poëzie van de zee roept de mysteries op van verre reizen.

Een van de twee schilderijen is direct geïnspireerd op «  La pêche heureuse » geschilderd door Claude-Joseph Vernet in 1758. In het midden staat een vrouw die naar de toeschouwer kijkt terwijl om haar heen vissers en dragers actief bezig zijn.
De tweede toont ook een vrouw in het midden vooraan die naar de kijker staart terwijl figuren om haar heen de zeilen van een kleine boot neerhalen. Links staat een enorme fontein.

Er wordt geen melding gemaakt van deze schilderijen in de archieven van de eerste eigenaar, wat zou kunnen betekenen dat ze van latere datum zijn. Ze dragen ook geen handtekening waardoor we de schilder niet kennen.

Hout, olieverf.
h 215 cm, L 210 cm.