« Salver » of dienblad

De « salver » waren aanwezig in alle respectabele Engelse residenties. De term salver komt van het Latijnse « salvare »: redden. Oorspronkelijk werd het dienblad gebruikt om aan te geven dat het eten of drinken dat erop werd voorgeschoteld door een bediende was geproefd en dus niet vergiftigd was. In de 18de eeuw werd dit type presentatieschaal voor verschillende functies gebruikt : in de tafelbediening om ceremonieel te serveren, maar ook bij het theedrinken en om brieven of visitekaartjes te presenteren…  

Deze serveerschalen, van verschillende grootte en steeds zonder handvatten, kunnen velerlei vormen aannemen : rond, vierkantig, zeshoekig, achthoekig…  Ze rusten op een grote centrale voet of drie of vier kleine zijpootjes. Meestal is de bovenkant glad en glanzend als een spiegel. Alleen het midden draagt vaak het familiewapen.

Het voorbeeld uit de collectie, van uitzonderlijke grootte, rust op vier kleine gesmolten pootjes die aan de schotel zijn gelast. Het ronde dienblad is versierd met een verhoogde gecontourneerde rand in « pie crust pattern » (letterlijk : taartkorstpatroon). Het midden is gegraveerd met een wapenschild in een cartouche.

De « salver » worden vaak aangeboden ter gelegenheid van een bepaalde gebeurtenis. Hier is op de achterkant van het blad een latere herdenkingsinschrijving met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog gegraveerd :

England Entered the Great War
4^th Aug. 1914
Germany accepted & signed the Allies peace terms
28 th June 1919

John Tuite werkte als zilversmid in Dublin van 1710 tot 1720 en vervolgens in Londen, tot aan zijn overlijden in 1740. Hij staat bekend voor het maken van een groot aantal « salver ».

Zilver.
Ø 53,1 cm.
Herkomst : 1978, Schenking Claude en Juliette  D’Allemagne.
Inv. nr. sda045.

Keurmerken : onder de schaal

1. Gaande leeuw.
2. Gekroonde luipaard voor Londen.
3. Jaarletter P voor 1730.  
4. Meesterteken : initiales J T  aan weerszijden van een schenkkan.

Het stuk wordt momenteel bewaard in de reserves.