Pollepel

In de 18de eeuw maakten de soepen, de hors-d’œuvres en de diverse voorspijzen in de service à la française deel uit van de eerste gang. Zowel voor groentebouillons als voor dikkere soepen bedachten de vooraanstaande chef-koks recepten die ze de naam van hun heer gaven. Zo ontstonden benamingen als “Dubarryroomsoep”, “Saint-Germainsoep” en “Parmentiersoep”.

Om de soep gemakkelijker te kunnen opdienen, maakte in het begin van de 18de eeuw de pollepel zijn opwachting. De eerste modellen waren heel eenvoudig, maar in de tweede helft van de eeuw werden ze soms mooi  bewerkt. De diepe pollepelbladen kunnen verschillende vormen hebben: ovaal, schelpvormig of rond, zoals het hier getoonde voorbeeld. De pollepel bestaat uit twee aan elkaar gelaste delen. De lasnaad aan de basis van het lepelblad is verborgen door een kleine versiering. De spatel, van het model met dubbele draad en schelpen, is voorzien van een wapen. De toevoeging van een wapen heeft twee functies: diefstal vermijden maar ook heel duidelijk het teken van zijn sociale rang tentoonspreiden.  

Zeer vaak is in het deksel van een soepkom een uitsnijding voorzien voor de lange steel van de pollepel.

De zilversmid Nicolas Collier verwierf de meestertitel in 1766.

Zilver.
l 32 cm, Ø pollepelblad 8,7 cm.
Herkomst: 1986, Legaat Claude D’Allemagne.
Inv. nr. sda 737.

Merken: op de steel

1. Charge: gekroonde A voor Parijs 1775-81
2. Maison commune: gekroonde O voor 1777-78
3. Meesterteken: een gekroonde lelie, twee greinen, een haan, NC
4. Décharge: een apenkop

Dit stuk wordt op dit ogenblik niet tentoongesteld in de zalen van het museum.